Rozdział 25

- CO? - byłem w szoku.

- To nic groźnego. To znaczy. Tak często jest w przypadku bliźniaków

- Ale jednak.

- Jeżeli będą państwo dbać o leczenie to nie powinno to uprzykrzać mu życia.

- Dobrze...

- Gratuluję synów.

- Dziękuję - mruknąłem i wyszedłem na korytarz. Tam spotkałem Louisa i Avę.

- Hej...

- Hej. Jak Monic ? - spytała mnie dziewczyna.

- Ona? Śpi. A ty?

- Okej. Dostałam skurczy i spanikowałam.

- Rozumiem.

- A dzieci ? - spytał mnie Lou.

- Ee...

- Co ?

- Nie no nic...Jedno jest chore.

- Co ? Jak to ?

- A skąd ja mam wiedzieć czemu akurat to mój syn jest chory?

- Co mu jest ?

- Niewydolność serca. - Dziewczyna bez słowa mnie przytuliła. Na tyle, na ile pozwalał jej brzuch. Westchnąłem. Dobrze mieć przyjaciół.

- Tata.. - zapłakana Darcy przyszła do mnie.

- Tak? Co się stało?

- Gdzie byłeś  ?

- U lekarza słońce.

- Zostawiłeś mnie. - szlochała w moją szyję.

- Musiałem. Już dobrze.

- Wujcio koń. - wyciągnęła do niego rączki.

- Chodź - podniósł ją. Wyszedłem się przewietrzyć. Jestem ojcem. Mam 3 dzieci. Mam synów z Monic. Jest dobrze...Źal mi tego najmłodszego. Zrobię wszystko, żeby był szczęśliwy.

Usiadłem na schodkach przed szpitalem.

- Ej stary. - Louis usiadł obok mnie.

- Hm? - mruknąłem.

- co jest ?

- Nic. Musze się przewietrzyć.

- Chcesz pogadać ?

- To nie sprawiedliwe.

- Przecież to nie wasza wina.

- Ale czemu on...

- Może Monic ma jakieś problemy i to po niej.  ?

- To wtedy się zacznie obwiniać.

- Nie dręcz się tak. - Westchnąłem i przetarłem twarz.

- Monic się obudziła. Zabrali ją na badania.

- Dobra. Wracamy.

- Będzie dobrze.

- Na pewno - wszedłem do szpitala.

- Tato. Znowu mnie zostawiłeś.

- Chodź pójdziemy do mamy.

- Chce do domu. Masz mnie zawieźć.

- Louis zawieziesz ja ?

- Ona ciągle chce do Ciebie Harry.

-Nie mogę z nią jechać.

- Ona Ci zaraz uśnie. - Wziąłem dziewczynkę na ręce i przytuliłem. Faktycznie po chwili zasnęła. Wszedłem do sali. Monic wróciła. Kiedy mnie zobaczyła odwróciła wzrok.

- Hej skarbie. Jak się czujesz? - wziąłem ją za rękę. Darcy leżała obok niej.

- Przepraszam. - powiedziała nadal na mnie nie patrząc.

- Kochanie to nie twoja wina.

- Moja.

- Nie. Nasz synek jest zdrowy i będzie szczęśliwy.

- Jeden tak.

- Drugi też.

- On nie jest zdrowy Harry !

- Jest. Nic mu nie będzie.

- Ma tą sobą chorobę co ja.

- Nie mówiłaś.

- Nie wiedziałam, że to dziedziczne. Przepraszam. Wiem, że już mnie nie chcesz. Rozumiem.

- Przestań mówić takie rzeczy.

- Przeze mnie nasz synek jest chory.

- Nie przez ciebie.

- A przez kogo ?!

- Po prostu tak jest. Trudno. - Wreszcie na mnie spojrzała. Płakała. Pocałowałem ją i otarłem łzy. Popatrzyła na Darcy i uśmiechnęła się smutno.

- Wszystko będzie dobrze. Jak chcesz ich nazwać?

- Olivier i Daniel.

- Okay. Bardzo ładne.

- Chcesz to zmień.

- Nie chcę - poszedłem wypisać akty. Kiedy wróciłem Darcy siedziała na łóżku rozmawiając z Monic.

- Zaraz przywiozą maluchy.

- Fajnie.

- Braty ?!

- Tak.

- Wreszcie.

- Wreszcie wreszcie dzwońcu - połaskotałem ją.

- Braty będą fajne.

- Bracia Darcy.

- Braty.

- Bracia.

- Braty. - skrzyżowała rączki na piersi.

- Bracia.

- Nie.

- T-A-K.

- Braty i tak. - wróciła do rozmowy z Monic ignorując mnie. Przywieźli naszych synów.

Monic była szczęśliwa A ja uśmiechałem się widząc tę czwórkę. 2 dni później byli już w domu. Układałem Oliviera w łóżeczku.

- Harry kolacja.

- Już zaraz...

- Tatoo

- Idę - wyszedłem.

- Harry ? - Monic podbiegła do mnie z dużym uśmiechem.

- Tak kochanie - Przyciągnąłem ją.

- Widzę swoje stopy !

- Jak super!

- Ty nie wiesz jakie to uczucie. - Pocałowałem ją i wziąłem na ręce. Zaniosłem królewnę do stołu.

- Tato ? - Darcy weszła mi na kolana.

-Słucham ?

- Kiedy będzie ślub ?

- Nie wiem.

- A czemu nie wiesz ? - czekaliśmy aż Monic poda nam posiłek.

- No nie wiem. Nic nie ustaliliśmy.

- A może.. zróbmy mamusi niespodziankę ? - przytuliła się do mnie.

- Ooo dobry pomysł.

- A mogę Ci pomóc ?

- Jasne.

- To super. - Uśmiechnąłem się. Mam genialną córkę. Siedziała na moich kolanach jedząc kolację.

- Kochanie?

- Tak Harry ?

- Masz jakieś wymarzone miejsce?

- Rodos.

- Okay. Teraz to nie pojedziemy. Wiesz dzieci.

- Wiem, rozumiem. Uśmiechnąłem się i spojrzałem na Darcy. Przyda mi się jej gust.

- Cii.. - przyłożyła paluszek do ust kiedy Monic się odwróciła.