Rozdział 37

- Zostań. Dziękuję.

- Za co ?

- Za to ze sprawiłeś mi przyjemność i byłeś tym pierwszym to robiącym.

- Jesteś dziewicą ?

- Tak. - Pocałowałem ją w czoło. Zasnęła w moich ramionach. 

~Harry~ 

- Miłego dnia Aniołku - Od prowadziłem moją córeczkę do szkoły.

- Tato boje się.

- Nie bój się. Poznasz kolegów. Koleżanki. Lepiej to drugie.

- A jak mnie nie polubią ?

- Polubią.

- A skąd wiesz ?

- Bo jesteś cudowna. No biegnij. - Dała mi buziaka i poszła tam. Patrzyłem jak znika w szkole i wróciłem do domu. Monic krzyczała na bliźniaków. Spojrzałem na 7 rozbity w tym miesiącu wazon i westchnąłem. Ukucnąłem i zebrałem szkło. Z moim kolanem było dobrze. Przeszedłem krótki zabieg. Jest ok.

- Harry do cholery powiedz im coś !

- Nie zrozumieją.

- Pierdole ! - zdenerwowana poszła do kuchni. Zrobiłem małe przemeblowanie. Wszystko co mogli stłuc pochowałem lub wyżej postawiłem. Bawili się na dywanie. Poszedłem do żony.

Myła czysty blat

- Zostaw to - zabrałem jej ścierkę i posadziłem dziewczynę na wyspie. Gładziłem jej uda.

- Co ? - znów jest na mnie zła.

- Nie odpowiadam za wszystko co zrobią moje dzieci.

- Twoje ? A, to miłe.

- Łapiesz mnie za słowa. Nasze.

- Chce seksu.

- No właśnie kotek. Dlatego ich usypiam. Zaraz padną - całowałem jej szyję.

- Chce zajść w ciążę. Wtedy się mną zajmujesz.

- Zawsze się tobą zajmuję. Tylko dziele uwagę na waszą czwórkę. Czasem jest trudno.

- Jakoś ja daje rade.

- Przecież ja też poświęcam ci dużo uwagi. Kochanie z tą ciąża to jest dobry pomysł ale jak oni pójdą do żłobka.

- Jasne.

- I śpią - spojrzałem na dywan. Wziąłem żonę i zaniosłem do łazienki. Jest nerwowa. Coś ukrywa.

- Powiesz mi czemu jesteś zdenerwowana? - puściłem wodę.

- Nie jestem.

- Ale to widać.

- Przesadzasz Harry.

- Mów Monic - Odwróciłem się do niej ściągając koszulę.

- No bo... Harry kupisz mi coś ?

- Co byś chciała.

- Operacje..

- Jaką znowu operacje ?

- Odsysanie tłuszczu.

- Skąd?! Monic zastanów się czasem co mówisz. Masz piękne ciało.

- Ale ja mowie serio.

- Ja też.

- Harry.

- Kochanie. Pokażę ci coś zaraz. Rozbierz się dla mnie. - Niepewnie zdjęła z siebie ubrania i jak zwykle zasłaniała się. Stanąłem z nią przed lustrem. Wziąłem jej dłonie w swoje i Położyłem na jej piersiach. - Są idealne. - musnąłem jej szyję. Ścisnęła je sama. Wędrowaliśmy rękoma na jej brzuszek. - Jest cudowny. Płaski, mój. - na uda. - Masz wspaniałe kształty ciała.

- Tyłek jest za duży.

- Nie. Idealny - ścisnąłem jej pupę.

- Nawet go objąć nie możesz.

- Zrozum ze twój tyłek jest dobry. Proporcjonalny i strasznie seksowny. -oparłem jej dłonie na umywalce i zdjąłem spodnie.

- Kłamiesz.

- Nie.

- Tak. Proporcjonalny bo cała jestem tłusta.

- Nie jesteś tłusta! Piękna i normalna. I taka mi się podobasz. Pochyl się. - Zrobiła o co prosiłem. Lekko złapałem jej biodra i powoli w nią wszedłem.

- Zabezpieczenie ?

- Nie. Zmieniłem zdanie. Minie 9 miesięcy, oni będą więksi.

- Nie podoba mi się ta pozycja... nie mogę Cie całować.

- Ale ja mogę - pocałowałem jej szyję. Oparła się o umywalkę.

- A twój tyłek naprawdę lubię - wchodziłem w nią mocniej.

- Musisz to powiedzieć, bo co innego zrobisz ? Nie lubisz go dotykać.

- Lubię - zaśmiałem się. - Jezu dziewczyno. Masz niepotrzebne kompleksy

- Lubisz, a tego nie robisz. - kochamy się, a ona marudzi. Zaraz ją skutecznie uciszę. Wywróciłem oczami i wbiłem się w nią mocniej. Jak znów zacznie jęczeć z powodu tyłka to dokończy ustami.

- No bo ty cyckami się bawi - wsadziłem jej do ust moje palce. - Ssij. - No przynajmniej raz posłuchała. Zrobiłem jej malinkę na obojczyku dochodząc.

- Harry.. - jęczała dotykając swoich piersi. Moja dłoń jeszcze długo masowała ją między udami. Od dzisiaj będę dbał o jej tyłek i piersi i wszystko co się da. Pomogłem żonie wejść do wanny i od razu wziąłem w ramiona. Jeszcze trochę niespokojnie oddychała. Całowałem lekko jej szyję i znów robiłem malinki.

- Wampir. - Zaśmiałem się jeżdżąc ręką po jej udzie. Oparła się wygodnie o moją klatkę i zamknęła oczy. Ale dobrze było trzymać ją w ramionach. Dobrze było czuć ją obok. Najbardziej cieszyło mnie to, że nigdy nie pomyślałem o tym, żeby ją zdradzić. Wcześniej mi się to zdarzało. A ona po prostu jest całym moim światem i nikt inny prócz niej się nie liczy. Nie mówię tu o dzieciach.

- Kocham cię - pocałowałem ją długo w usta.

- Ja Ciebie też bardzo kocham..

- I nie cierpię się z tobą kłócić.

- Przecież my się nie kłócimy.

- Haha powiedzmy.

- Ja się tylko czuję niedopieszczona..

- A ja naprawdę się staram.

- Dobrze Harry..

- Będę starał się bardziej.

- Doceniam to. - Znów ją pocałowałem i posadziłem na swoich kolanach. Mieliśmy dla siebie jeszcze dwie godziny. Około 15 pojechałem po córkę. Czekałem na nią oparty o samochód. Przyszła i wyciągnęła do mnie ręce.

- I jak było? - podniosłem dziewczynkę.

- Nie pójdę tam więcej.

- Pójdziesz. Codziennie będziesz chodzić. Co się takiego stało.

- Nie będę !

- Musisz. No słucham.

- Bo oni mówią, że jestem brzydka, a tata mnie nie kocha.

- Ale wiesz ze to nie prawda. Pokaż charakter a nie poddawaj się dając im satysfakcję.

- Chcę do mamy.

- Już jedziemy. - Wtuliła mi się w szyję. Pocałowałem ją w głowę. Moja księżniczka.

- Przepraszam, Pan Styles ?

- Tak? - Odwróciłem się.

- Chciałam przeprosić za zachowanie mojego syna. Wiem, że sprawił Darcy przykrość.

- Tak chyba tak - spojrzałem na kobietę. - Ale to nie pani ją obraziła - posłałem jej uśmiech.

- On jest bardzo ciężkim dzieckiem i sam nie przeprosi. Wie Pan, on choruje na ADHD.

- Rozumiem. Darcy nie smutaj już.

- Jeszcze raz przepraszam. Wypisałam go ze szkoły, już nie powinno być problemów.

- A gdzie pójdzie? - zapiąłem małą w samochodzie.

- Do szkoły specjalnej.

- Rozumiem..

- Do widzenia i jeszcze raz przepraszam.

- Nie ma za co. Do widzenia - odjechałem. Darcy nuciła coś kopiąc w siedzenie.

- Zaraz będzie brudne. - Nie mówiąc już o tym, że zaraz mnie szlag trafi. Jedną ręką prowadziłem drugą z tyłu trzymałem jej kostki.

- Puść.

- To nie kop.

- Nie będę. - Puściłem ją i zajechałem do sklepu. Kopnęła tak mocno, że poczułem jej buta na moich plecach.

- DARCEY do cholery - warknąłem.

- Bo zacznę płakać.

- Zamknij się dziecko. - Nic już nie odpowiedziała, a jak otworzyłem jej drzwi to mnie zignorowała. Wyciągnąłem ją z samochodu. Nie będzie mma dziecko rządzić. Zrobiłem zakupy i wróciliśmy. Kazałem iść jej na górę a sam poszedłem do kuchni.

- Wyjaśnisz mi dlaczego Darcy przyszła do mnie z płaczem ? - Monic zeszła na dół wyraźnie zdenerwowana.

- Nie wiem. Ma jakieś humory. Przyjdzie popłacze i będzie wielce poszkodowana.

- Powiedziała, że kazałeś się jej zamknąć.

- Wybacz, ale dziecko nie będzie mną rządzić. Niech zacznie słuchać i zachowywać się normalnie to będzie dobrze.

- Miała ciężki dzień. Tez powinieneś spuścić z tonu.

-  Darcy chodź tutaj - oparłem się o blat. Przyszła i stanęła za plecami Monic.

- Nie lubię się powtarzać. Jeśli cię o coś Proszę to posłuchaj a nie będę krzyczał.

Kiwnęła głową i poszła na górę. Zeszła dopiero na obiad. Podłubała widelcem w talerzu i wróciła do pokoju. Z Oliwierem poszedłem do niej. Usiadłem na łóżku. 

- Darcy umówmy się.  Ty słuchasz ja nie podnoszę głosu. Skarbie proszę.

- Ty się ciągle wydzierasz. Zwłaszcza na mnie. Idź już.

- Nie wydzieram się bez powodu.

- Tak tak.

- No tak. Dobrze wiesz co mnie denerwuje a to robisz.

- A ja nie lubię jak się wydzierasz i co ?

- To przestań mnie denerwować. Proste.

- Ty mnie też.

- A czym ja cię denerwuje hm? Dostajesz wszystko gdy jesteś grzeczna.

- Bo ty cały czas siedzisz z Bratami.

- Zaczyna się - jęknąłem. - Nie cały czas. Jest równo.

- Rób co chcesz.

- A ty do mnie tak nie mów. Ile masz lat? Sześć wiec trochę szacunku do ojca. Wzruszyła ramionami i schowała buzię w poduszce.

-Darcy - poprawiłem Oliego i pogłaskałem ją po włosach. - Jak byłaś młodsza to tez potrzebowałaś tyle uwagi.

- A ja potrzebuję, żeby ktoś mnie utulił czasami do snu. - pociągnęła nosem i odepchnęła moją rękę.

- Opowiadam ci bajki. Teraz wymyślasz.

- Jak Ci się przypomni.

- Czyli często.

- Darcy ?! - usłyszałem moją mamę.

- O nie...

- Babcia ! - moja córka pobiegła do niej. Zaraz się poskarży na mnie. Oczywiście. Pewnie. A dajcie mi święty spokój. Pocałowałem synka w czoło i dałem mu zabawkę.

- Maleńka moja... Porozmawiam z tatusiem. Idź do Monic. - słyszałam jak ją całuje, a po chwili stanęła przede mną.

- Już? Po zeznaniach?

- Harry co to do cholery ma znaczyć, że dzwoni do mnie Darcy i płacze mi do telefonu ? Odbiło Ci kompletnie na głowę ?

- Mi? Darcy zapłacze, a wy robicie aferę. Zachowuje się źle to tak jest. Nie jest pępkiem świata.

- Ale jest Twoim dzieckiem do cholery.

- Tak. I dwójka pozostałych tez. Dla każdego mam czas ale ona jest zazdrosna.

- Zabieram Darcy do Holmes Chapel.

- Nie. Ma szkole.

- W Holmes Chapel też są szkoły.

- Mieszka z nami bo my jesteśmy jej rodzicami. Nigdzie jej nie zabierasz.

- Nie ? To się wprowadzam.