Rozdział 31

Odsunął się.

- Ava -upomniał mnie.

- Idź do niej ! Idź ! Do swojej głupiej żony ! - krzyczałam wkurwiona na niego. Dawał mi sygnały, a teraz nie.

- Nigdy nie mów tak o Monic - złapał mocno mój podbródek. - Uznam, że jesteś zdesperowana i o tym zapomnę. -wstał. -Jedziesz czy nie?

- Oddam Ci się.

-  Słucham?!

- Wiem, że chcesz. Powiedziałeś, że się martwisz, złapałeś mnie za rękę. Widziałam Twoje sygnały.

- Avalon zwariowałaś ?! Jesteś naszą przyjaciółką.

- Przecież nikt się nie dowie.

- Nie będę zdradzał swojej żony. Dziewczyno zwariowałaś - wyszedł.. Trzeba go jakoś pokłócić z Monic. Wtedy przyjdzie. Następnego dnia pojechałam do niej. Musze jej powiedzieć, że WIDZIAŁAM Harry'ego z inną.

- A Ty co tutaj robisz ? - jest na mnie wściekła. Harry na pewno jej powiedział co sie wczoraj stało.

- Chciałam z tobą pogadać.

- O czym ? - trzymała na rękach jednego z bliźniaków. Jaki podobny do Harry'ego.

- Chciałam cię po prostu uświadomić, że Harry wczoraj mnie skrzywdził - zmiana planów. Udaje zdruzgotaną.

- Eww nie wierzę Ci

- Ale taka prawda! Wykorzystał to, że byłam w takim stanie.

- Harry taki nie jest, a Ty próbujesz nas pokłócić bo zazdrościsz.

- Tak było - otarlam łzy. Tak! Zazdroszczę! Masz wszystko dziewczyno.

- Skończ tą szopkę. Nie skłócisz mnie z Harrym. A tak dla Twojej wiadomości Harry nie może uprawiać seksu przez 2 tygodnie.

- Nie powiedziałam ze mnie zgwałcił.

- Więc co strasznego Ci zrobił ?

- Kochanie ale ja nie wiem gdzie są te śpioszki. Szu...- stanął przy mas z drugim chłopcem.

Dała mu długiego całusa. Miałam ochotę wydrapać jej oczy.

- Co jest? - objął ją ręką.

- Odpowiedz mi Avalon.

- No na pewno nie przy nim!

- Zejdź mi z oczu. - powiedziała i zamknęła mi drzwi przed nosem.

~Harry~ 

Wziąłem talerze z pizzą i poszedłem na górę do Darcy. 

- Proszę dziewczyny - bawiła się z Clarą nowa koleżanką. Pocałowałem córeczkę w czoło i Zszedłem na dół. - Monic?

- Tak ? - czyściła buźki bliźniaków.

- Nic jej nie zrobiłem - Powiedziałem cicho.

- Wiem. - Pocałowałem jej kark i Położyłem dłonie na jej talii. - Musimy iść do lekarza.

- Po co ?

- Zrobić usg - Odsunąłem się i zbierałem zabawki.

- A.. to fałszywy alarm wiesz ? - Chyba odetchnąłem z ulgą. 

- Ale nie poroniłaś ? - wyprostowałem się po chwili.

- Nie

- To dobrze. Pojadę do Louisa.

- Zostań.

- Nie wiem co on wymyślił. - podałem jej ubranka.

- Miś to nie nasze życie.

- Tak, ale on jest dla mnie jak brat. Tylko ten głupszy.

- Jak zwykle. Jedź w pizdu. - westchnęła smutno.

- Wrócę za godzinę - Przyciągnąłem ją pocałowałem i uszczypnąłem w tyłek.

- Zostaw. - odepchnęła moją rękę. Jest zła.

- Nie bądź wściekła, że chcę mu pomóc.

- Jasne, zostaw mnie z bliźniakami, Darcy i jej koleżanką. Przywieźcie mi jeszcze Nell, a wy idźcie na piwo.

- Masz rację, pojadę wieczorem.

- Albo zadzwoń i on przyjedzie. - Tak zrobiłem. Był 10 minut później.

- Słuchaj - poszedłem z nim do garażu. - Weź się człowieku w garść.

- Ja ? Daj mi spokój.

- Nie. Ja. Traktujesz ją jak przedmiot.

- Dobrze, że ona taki ideał.

- No właśnie oto chodzi. Mnie chce uwieść, bo jest zdesperowana.

- Harry, a gdyby Monic ciągle marudziła to byłbyś taki chętny do czegokolwiek ? Staram się, jest źle. Nie staram, to już w ogóle.

- Ale wiesz czemu nie marudzi? Bo ją doceniam. Komplementuje. Troszcze się. Ty nie i dlatego podrywa mnie.

- A ja też ją doceniam i się troszczę.

- No właśnie tak ją doceniasz ze wymyśla gwałty aby ktoś zwrócił na nią uwagę.

- Przesadzasz Harry. Ja jej w dupe wchodził nie będę.

- Przesadzam?! Wczoraj zadzwoniła do mnie zaplakana ze w ogóle jesteś taki i taki. Dobra przyjechałem. Ona jest tak zdesperowana ze chce rozbić moją rodzinę wiec weź się w garść.

- Harry jak ja nie wiem co do niej czuję. - przytulał do siebie Nell

- Wiesz jak było od początku. Zmusiłeś ją a potem zaszła w ciążę. Może znajdziesz kogoś innego.

- Chyba tak zrobię. - westchnął. - Ale dziecka jej nigdy nie oddam.

- Ona jest tak samo matką jak ty ojcem.

- Bedzie chciała mi ją odebrać.

- To pójdziecie do sądu. Ustalicie kiedy będziesz się widywać.

- Ona chyba. Ja Nell jej nie oddam. Nie ma nawet opcji. Ciekawe czy ty byś Monic tak dzieci oddał.

- Dzieciom najlepiej jest z matką.

- To daj jej Darcy i bliźniaków, a ty zostaniesz sam.

- Ale my się kochamy i nie rozstajemy. Przecież uczestniczył bym w ich życiu. A i jeszcze jedno. Nie możesz zostawić jej z  niczym.

- Jak Nell zostanie ze mną to ona mnie nie interesuje.

- To po co mieszales w jej głowie? Weź Cześć winy na siebie.

- Biorę.

- No właśnie.

- Jestem chujem. Ok.

- Dawaj dziecko - zabrałem mu małą. - Jedź i to załatw raz a dobrze.

- Jeżeli dasz ją Avalon to do mnie sie już nawet nie odzywaj.

- To ty jedziesz do Avalon, poza tym Monic jej tu nie wpuści.

- Jak ona tu przylezie i dasz jej moje dziecko to Cie zajebię.

- Nie dam.

- Mam nadzieję. - pocałował córę i wyszedł. Poszedłem do żony. Położyłem Nelly w wózku.

- Mhm, jednak dostaje piąte pod opiekę ?

- Ale ja nigdzie nie idę.

- Czemu Nell została ?

- Bo Louis musiał jechać do Avy.

- Wariatki miałes na mysli. - zazdrosna Monic. Tego jeszcze nie bylo.

- Oj przestań.

- Oj nie wkurwiaj mnie.

- Po co ty się denerwujesz? Kryzys przechodzi.

- Po co ?! A gdyby ktoś tak mnie bajerował jak ona Ciebie to taki spokojny byś był ?-Przyciągnąłem ją.

- Ale juz tego nie będzie robić. I nie krzycz dzieci śpią.

- Mhm bo ty akurat wiesz.

- Ale ja jestem twój i nie masz o co być zazdrosna. Kotku - pocałowałem jej usta, nosek i szyję. - kocham cię.

- Jest ode mnie ładniejsza, zgrabniejsza i ma bardziej przebojowy charakter.

- Nie jest od ciebie ładniejsza. Jesteś najpiękniejszą kobietą na świecie.

- Kłamiesz.

- Nie kłamię skarbie. Nie widzę świata poza tobą, ty nim jesteś. - Wtuliła nos w moją koszulę. Jest strasznie zła. Całowałem ją po włosach.

- Uśmiechnij się.

- Nie.

- No proszę. - posadziłem ją na biodrach.

- Nie.

- Uparta jesteś. Ale ze złością ci nie do twarzy  - postawiłem ją i poszedłem otworzyć drzwi. Mama Clary.

- Dzień dobry, proszę wejść.

- Dziękuję- weszła do środka.

- Darcy! - zawołałem je.

- Tak tatuś ? - zeszła na dół razem z koleżanką.

- Chodź - wziąłem moje słoneczko. - Clara mama przyszła.

- Do widzenia. - powiedziała dziewczynka kiedy jej mama otworzyła jej drzwi.

- Do widzenia. Wpadaj kiedy będziesz chciała.

- Dziekuje za opieke Panie Styles.

- Nie ma za co.

- Do widzenia. - wyszły. Przytuliłem Darcey.

- I jak było?

- Fajnie.

- No to się ciesze. Może następnym razem zostanie na noc?

- Nie wiem. Czemu mama uderzyła w ściane.

- Zaraz się zapytam. Idź do braci -poszedłem do żony. - Skarbie.

- Skarbie ?! - rzuciła we mnie swoim telefonem. Zobaczyłem zdjęcie moje i Avy.

- No przecież cie nie zdradzilem ! - złapałem jej rękę. - To zdjęcie jest z naszych wakacji tylko przerobione. Nie widać ? Odepchnęła moją dłoń.

- Nie rób scen Monic. Nigdy bym cię nie zdradził - Powiedziałem zły i poszedłem do dzieci.

Nie musiałem długo czekać, żeby usłyszeć trzask drzwi wejściowych. Byłem wściekły, że w ogóle tak pomyślała. Wszystko dla nich robie a ona mnie oskarża o romans z wariatką.

Jestem wkurwiony na Louisa bo przez niego jebie się mnie. Cudownie nie? Zajebiście. Wykąpąłem. bliźniaków i wszystkich uśpiłem. Zszedłem na dół i usiadłem na krześle.  Przecieralem zmęczoną twarz. Boże! Nell. Na szczęście spała. Nie mam kurwa siły.

Wziąłem telefon i zadzwoniłem do Louisa. W tym momencie Monic wparowała do domu i tak się na mnie rzuciła, że telefon wyleciał mi z ręki. Tuliła się do mnie drżąc. Poczułem na policzku coś ciepłego i lepkiego. Spojrzałem na jej buzię. Na policzku miała dwie rany, jedną bardzo blisko oka.